3 روش رایج اسکن کف پا برای تشخیص ناهنجاری های پا
پاشنه پا و بافت نرم اطراف آن شوک ناگهانی ناشی از ضربه را جذب کرده و به حفظ روانی حرکت کمک می‌کند. کفش‌ها می‌توانند قابلیت پاشنه پا برای تحمل این نیروها را افزایش دهند. برای بسیاری از افراد کفی‌های طبی حتی پشتیبانی بیشتری در مقایسه با کفش به تنهایی فراهم می‌کنند. کفی‌های با طراحی مناسب می‌توانند تکیه گاهی محکم و راحت را برای قوس کف پا فراهم کنند.
اسکن کف پا، یک راهکار پیشرفته‌ی تشخیص اختلالات کف پا می‌باشد که ممکن است نه تنها در ناحیه کف پا درد ایجاد کنند بلکه در سایر اعضای بدن مانند زانو و کمر نیز مشکلاتی بوجود بیاورند. پس از تشخیص چنین عارضه‌هایی، بیماران را به کمک کفش و کفی‌های طبی مورد درمان قرار می دهند.
انواع اسکن
اسکن فشاری
روش اسکن فشاری (Pressure Mapping) یک تصویر دو بعدی را با ایستادن یا راه رفتن بیمار روی یک صفحه ثبت می‌کند. سپس اطلاعات فشار روی این صفحه به کامپیوتر انتقال داده می‌شود.
امروزه می‌توانید وارد یک فروشگاه خرده فروشی شوید و روی یک صفحه فشاری در یک کیوسک بایستید. با ایستادن روی هر یک از پاها، اطلاعات فشار خوانده شده و به شما گفته می‌شود که کدام کفی برای شما بهتر خواهد بود. به خاطر داشته باشید که حالت طبیعی پا بخشی از این ارزیابی نمی‌باشد. از طرف دیگر، در یک محیط بالینی از شما خواسته می‌شود که روی هر دو پای خود بایستید تا یک عدد خوانده شود و سپس بعد از راه رفتن روی صفحه عدد دیگری خوانده می‌شود.
نکات مهم در رابطه با اسکن فشاری
باید به خاطر داشت که ارتفاع قوس کف پا با استفاده از اندازه‌گیری فشاری به درستی گرفته نمی‌شود. به جای آن یک ارزیابی نوع قوس انجام می‌شود یا می‌توان از کامپیوتر برای تغییر تصویر و ایجاد ارتفاع قوس مورد نظر استفاده کرد. در برخی از برنامه‌ها، نمونه‌ای از یک مقدار فشار عمومی در کنار اندازه‌های بیمار گذاشته می‌شود تا متخصص بتواند اسکن بیمار را بررسی کند.
دیجیتال سازی تماسی
روش دوم استفاده از سنسورهای تماسی است. این کار شامل استفاده از یک دیجیتال ساز تماسی با گیره‌های حسی است که به کف پا و اطراف آن متصل می‌شوند. این روش تصویر سه بعدی را ایجاد می‌کند.
گیره‌های معمولاً ۳۰ میلی‌متر ارتفاع دارند. آنها به شکلی تنظیم می‌شوند که بتوان ارقام نیم یا کل وزن روی پا را بدست آورد. هنگام استفاده از این سیستم‌ها باید از طرز ایستادن بیمار مطلع بود. برخی اسکن کل وزن بدن بدون در نظر گرفتن حالت طبیعی پا را پشتیبانی می‌کنند. برخی دیگر نیز به این صورت هستند که پای دیگر در مقایسه با پایی که اسکن می‌شود باید کمی بالاتر قرار بگیرد.
نکات مهم در رابطه با دیجیتال سازی تماسی
استفاده از گیره‌های حسی به ارتفاع ۳۰ میلی‌متر دارای محدودیتی است که باید از آن مطلع بود. در صورتی که ارتفاع قوس کف پا بیشتر از آن باشد، مقدار قوس در بالاترین نقطه به دست نمی‌آید. بیشتر اوقات، مشکلی پیش نمی‌آید. اما اگر قصد طراحی یک دستگاه تماسی کامل را دارید می‌تواند مشکل ایجاد کند. علاوه بر این، اگر به دنبال ایجاد یک فلنج میانی بلند باشید، ممکن است گاهی با محدودیت ارتفاع مواجه شوید. در این موارد، سازنده کفش‌های طبی باید قالب را بصورت دستی بسازد تا ارتفاع بیشتری را به فلنج یا لبه اضافه کند. همچنین دانستن اینکه واروس پا در فرایند اسکن ثبت شده است، دشوار می‌باشد. اسکن کامپیوتری موقعیت پا روی تصویر را تغییر می‌دهد تا در صورت لزوم آن را اصلاح کند.
اسکن لیزری
روش سوم اسکن لیزری است. این نوع اسکن را می‌توان در حالت نصف وزن یا بی وزنی انجام داد. این روش می‌تواند یک تصویر سه بعدی از پا را بدون هیچ محدودیتی تهیه کند. تصویر را می‌توان جهت دستیابی به اصلاحات مورد نیاز جهت تهیه‌ی ارتز تغییر داد.
اهمیت نحوه قرارگیری انگشت شست دست
هنگام استفاده از این روش در حالت بی وزنی ممکن است نیاز باشد موقعیت انگشت شست را تغییر دهید. اگر با قرار دادن انگشت شست دست زیر محل تلاقی انگشت‌های چهارم و پنجم به پای خود نیرو وارد کنید همانطور که در قالب‌گیری با گچ انجام می‌شود، کف و مچ دست بین اسکنر و پایی که روی سطح اسکنر است قرار می‌گیرد. در نتیجه جلوی پا توسط انگشت شست و کف دست از روی سطح اسکن جدا می‌شود و این امر مانع اسکن آن ناحیه توسط لیزر می‌گردد.
ساخت قالب پا
BIO-FOAM
فوم راحتی مطلوبی را برای بیمار و متخصص فراهم می‌کند و قالب‌های دقیق و قابل اعتمادی از آن به دست می‌آیند.
حالت وزن ایده‌آل ایجاد شده و توسط متخصص کنترل می‌شود تا خطوط کف پا بطور مناسب حاصل شوند که در نهایت در وسیله ارتز نهایی تکرار خواهند شد.
- مرحله ۱: بدن بیمار بطور مناسب تنظیم می‌شود. یک زاویه ۹۰ درجه در محل مفصل، زانو و مچ پا ایجاد می‌گردد. برای اطمینان از قرارگیری طبیعی پا، وضعیت آن کنترل می‌شود.
- مرحله ۲: کنترل می‌شود که مچ به سمت بیرون یا داخل نچرخیده باشد.
- مرحله ۳: مچ پا با گرفتن استخوان تالوس در حالت طبیعی نگه داشته می‌شود تا از چرخش پا هنگام قالب گیری جلوگیری شود. از بیمار خواسته می‌شود تا فشاری را وارد نکند. دست دیگر روی زانوی بیمار قرار گرفته و به پایین فشار داده می‌شود و کف پا به مقدار ۲.۵ تا ۳ سانتی‌متر وارد فوم می‌شود. همزمان با دست دیگر روی بخش بیرونی پا فشار وارد می‌شود.
- مرحله ۴: قالب گیری با فشار دادن انگشتان پا با هر دو دست به اتمام می‌رسد. بنابراین جریان وزن شبیه‌سازی می‌شود در حالی که کف پا در حالت خنثی نگه داشته می‌شود.
- مرحله ۵: برای بررسی نقائص یا عدم یکنواختی در سطح تحمل کننده وزن یا خطوط غیر عادی در کف پا، قالب کنترل می‌شود. این فرایند برای پای دیگر تکرار می‌گردد.
قالب گیری
فرایند کلی قالب گیری به صورت زیر است:
- پودر قالب گیری را با آب مخلوط کنید. بعد از اینکه مواد از رنگ صورتی به سفید تبدیل شدند، پا را در مواد قالب گیری قرار دهید. پس از حدود یک دقیقه بعد از سفید شدن مواد (اگر از آب با دمای اتاق استفاده شود)، قالب خود را می‌گیرد.
- پا را از مواد قالب گیری خارج کنید.
- کیسه‌ی سنگ قالب را با آب مخلوط کرده یا موم را آماده کنید. مخلوط قالب گیری یا موم را در قالب بریزید. صبر کنید تا سنگ قالب گیری یا موم سفت شود.
- قالب را باز کرده و نمونه بدست آمده را خارج کنید.
ساخت کفی طبی
مراحل ساخت کفی طبی پس از اسکن و قالب گیری:
- قالب منفی به آزمایشگاه ارسال می‌شود.
- آزمایشگاه قالب را با گچ پر کرده و لایه گچ بیرونی اولیه را برمی‌دارد و حال یک قالب مثبت بدست می‌اید. قالب مثبت بازتر شده و تمام اصلاحات خاص مورد نیاز برای هر فرد در آن ایجاد خواهد شد.
- پلاستیک داغ شده و در قالب مثبت ریخته می‌شود.
- کفی طبی به اندازه‌ی مورد نظر بریده و فوم اصلاحی به آن اضافه می‌شود.
- از دستگاهی برای ایجاد شکل و اصلاحات نهایی استفاده می‌شود.
- کفی نهایی تصویری از قالب اولیه و با انجام اصلاحات مورد نیاز برای افزایش راحتی و بهره‌وری هنگام راه رفتن خواهد بود.
